مهماني کردن، در قرآن شريف و روايات ائمه معصومين(ع)، از اوصاف پيامبران و پيشوايان دين شمرده شده است. خداوند متعال مي فرمايد:

«هل اتيک حديث ضيف ابراهيم المکرمين اذدخلوا عليه فقالوا سلاما قال سلام قوم منکرون فراغ الي اهله فجاء بعجل سمين.» ⁽³⁾

اي رسول ما، آيا حکايت ميهمانان گرامي ابراهيم به تو رسيده است؟ هنگامي که آنها بر حضرت ابراهيم وارد شدند، سلام کردند. او جواب سلام آنها را گفت و فرمود: شما مردمي ناشناس هستيد.(خوب است خود را معرفي کنيد) آنگاه نزد خانواده اش رفت و با کبابي از گوساله اي فربه باز آمد.

گرامي داشتن ميهمان از لوازم ايمان به خداوند متعال شمرده شده است.

پيامبر اسلام(ص) مي فرمايد: کسي که ايمان به خدا و روز جزا دارد، بايد ميهمانش را گرامي بدارد. ⁽⁴⁾

و نيز فرمود: خانه اي که در آن ميهمان وارد نشود، فرشتگان نيز وارد نمي شود. ⁽⁵⁾

روزي اميرمؤمنان غمگين بود، وقتي سبب آن را پرسيدند، فرمود: هفت روز است، ميهماني برايم نيامده است. ⁽⁶⁾

حضرت علي(ع) چه بسا بر خود سخت مي گرفت تا بتواند ديگران را بهتر ميهماني کند. در روايت مي خوانيم: اميرمؤمنان علي(ع) از نظر طعام شبيه ترين افراد به پيامبر گرامي اسلام(ص) بود. خود نان و سرکه و زيتون مي خورد و به مردم نان و گوشت مي داد. ⁽⁷⁾

امام صادق(ع) نيز مي فرمايد: کسي که مؤمني را افطاري دهد، کفاره يک سال گناه او شمرده مي شود، و کسي که دو مؤمن را افطاري دهد، بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد. ⁽²⁾

امام باقر (ع) فرمودند: اى سدير! آيا مي دانى چه شب‌هايى است اين شب‌ها؟ سدير گفت: بلى فدايت گردم اين شب‌ها، شب‌هاى ماه رمضان است، مگر اين شب‌ها چگونه است؟ امام عليه السلام فرمودند: آيا قدرت دارى هر شب از اين شب‌ها ده بنده از فرزندان اسماعيل (ع) را آزاد كنى؟ پس سدير عرض كرد: پدر و مادرم به فدايت، ثروتم كفاف نمى‏دهد، پس امام پيوسته تعداد بنده‏ها را كم كرد، تا رسيد به يكى در تمام اين ماه. سدير گفت: قدرت ندارم، پس امام به او فرمود: آيا قدرت ندارى هر شب يك مسلمان روزه‏دارى را افطار دهى؟ سدير عرض كرد: بلى تا ده نفر را هم مى‏توانم افطارى بدهم، پس امام به او فرمود: اى سدير همان است كه اراده كردى يعنى با افطارى دادن ده روزه‏ دار به ثواب عتق و آزاد كردن ده بنده از اولاد اسماعيل (ع) نايل مى‏ گردى.

من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 134

برگرفته از سايت تبيان