مهماني کردن، در قرآن شريف و روايات ائمه معصومين(ع)، از اوصاف پيامبران و پيشوايان دين شمرده شده است. خداوند متعال مي فرمايد:

«هل اتيک حديث ضيف ابراهيم المکرمين اذدخلوا عليه فقالوا سلاما قال سلام قوم منکرون فراغ الي اهله فجاء بعجل سمين.» ⁽³⁾

اي رسول ما، آيا حکايت ميهمانان گرامي ابراهيم به تو رسيده است؟ هنگامي که آنها بر حضرت ابراهيم وارد شدند، سلام کردند. او جواب سلام آنها را گفت و فرمود: شما مردمي ناشناس هستيد.(خوب است خود را معرفي کنيد) آنگاه نزد خانواده اش رفت و با کبابي از گوساله اي فربه باز آمد.

گرامي داشتن ميهمان از لوازم ايمان به خداوند متعال شمرده شده است.

پيامبر اسلام(ص) مي فرمايد: کسي که ايمان به خدا و روز جزا دارد، بايد ميهمانش را گرامي بدارد. ⁽⁴⁾

و نيز فرمود: خانه اي که در آن ميهمان وارد نشود، فرشتگان نيز وارد نمي شود. ⁽⁵⁾

روزي اميرمؤمنان غمگين بود، وقتي سبب آن را پرسيدند، فرمود: هفت روز است، ميهماني برايم نيامده است. ⁽⁶⁾

حضرت علي(ع) چه بسا بر خود سخت مي گرفت تا بتواند ديگران را بهتر ميهماني کند. در روايت مي خوانيم: اميرمؤمنان علي(ع) از نظر طعام شبيه ترين افراد به پيامبر گرامي اسلام(ص) بود. خود نان و سرکه و زيتون مي خورد و به مردم نان و گوشت مي داد. ⁽⁷⁾