دل نوشته های من

      به تفسیرمن  خداوند بزرگ ضمن اینکه انسان را بهترین مخلوق  خود وهمه نوع نعمت را به ویِژه نعمت عقل هدایت را تمام نموده برای اینکه  این انسان دوکارفراموش نکند یکی اینکه دست خود را توی دست خدا بگذارد  ودست دیگر به مخلوقات توجه داشته باشد  واین اتصال همیشگی باشد به هردلیلی اتصال ضعیف ویا قطع شود  خود انسان ضررمی کند به هردو طرف نیازمند است  درابتدای زندگی ارتباط انسانها به طور طبیعی وفطری وصل است  وبه هرسوی می رود خدا کمک  میکند   تدریجا درمحیط قرار می گیرند  صاحب پست مقام  مرکب از صاحب خود فراموش می کند فکر می کند ماشین چند ملیاردی سوار میشود نیازی به ارتباط نمی باشد درصورتی که  اگر خدا نخواهد نمی تواند بند کفش خود را ببندد پس بخاطر گرایش به دنیا وزرق برق ها  چرا مشکل شده ارتباط  باخدا قطع است واز طرف دیگر به همنوع خودنیازدارد ابتدای حرکت فرض کنید کوچک است نیاز به کمک دارد یادرحین حرکت رای می خواهد نماینده یا رئیس جمهورشود حاضر است همه نوع خدمت را ارائه دهد ولی بعد ازمدتی که  می گذرد این ارتباط با مردم هم قطع می شود وخود را مستقل ازهمه می داند وگاهی به جنایتهایی دامن می زند پس اگر خود واقعی باشی نعمت  جاری وساری است  اینکه می فرمایند اگر باخدا باشی  وازغیر خدا نخواهی زندگی تامین است به این معنی که پیوسته این ارتباط وصل بماند او همه چیز تو را کفایت است ائمه معصوم (ع) یک دست دردست خدا ودیگر خلق خدا را هدایت می کردند لحظه ای به غیر خدا نیندیشیدن سعادت دنیا وآخرت از آن خود کردند خدایا دست من را ازدامن خودت کوتاه نفرما وتوفیق خدمت به خلق خودت را ارزانی ده مرگ مرا درجه شهادت در راخودت قرار ده توفیق علم عمل عنایت فرما متشکرم خدا جان