دل نوشته های من

  باتوجه به اینکه فطرتا"همه انسانها خدادوست هستند به خاطر برداشت وعلمی که ازمحیط اطراف کسب میکند مسیر معرفت وخداشناسی را کم بیش پیدا بعضی که درهمه حال ازخدا کمک می خواهند توفیق پیدا می کنند این معرفت را درقلب خود جای می دهند در زمان مرده وزنده با اوهست  وروز بروز برجوشش آن می افزایند چیزی جز خدا نمی خواهند  بعضی این تفکررادرمغز می پرورانند اماوقتی به یک نعمت بزرگی مرکبی مسکنی پستی  می رسند خدا از مغز می پرد همه چیز را ازخود می دانند